19 juli 2011

Er was eens een grote lieve hond.Bij de baasje van die hond kwamen steeds hondjes logeren.
Die hondjes kwamen uit Spanje en de grote hond leerde de logeetjes wat de regels van een hondenleven zijn.
De grote hond speelde met ze ,corrigeerde ze en beschermde ze.
Als ze weer weg gingen zat haar taak er weer op tot de volgende hondjes kwamen dan begon alles weer opnieuw.
Tot op een dag er een heel klein hondje kwam logeren.
De grote hond beschermde haar, ze speelde samen en het kleintje sliep dicht tegen haar aan in haar mand.
Na een poosje ging het kleintje weer weg.Dat was nooit een probleem geweest.
Maar nadat het kleintje weg was werd de grote lieve hond humeurig, snauwde de eigen hondjes af en werd van een vrolijke lieve hond een treurige hond.
De baasjes deden er van alles aan om het de grote hond naar de zin te maken.Ook het kleine hondje tierde niet bij haar nieuwe baasjes.
Alles is er aan gedaan om de beide honden weer gelukkig te maken.
Er was uiteindelijk,tot groot verdriet van het nieuwe bazinnetje, maar één manier om de grote hond en het kleine hondje weer gelukkig te maken.
Het kleine hondje woont nu weer bij de grote hond en ze spelen samen, eten samen en slapen samen en zijn weer gelukkig samen.
Wie zijn wij als mens om dit geluk te verstoren.
De kleine Daimy mag haar leven lang bij de grote Divka blijven wonen.
Dus van een opvangertje is Daimy nu ons eigen hondje geworden. 

21 juni 2011

Daimy is vandaag geadopteerd.Ze mag bij hele lieve mensen gaan wonen die ervaring hebben met bange en getraumatiseerde honden.
Ze blijft dicht bij ons in de buurt wonen dus we gaan haar nog vaak zien.


Dag Daimy je gaat het heel goed krijgen bij je nieuwe baasjes. Je zal nog heel veel angsten moeten overwinnen maar met veel liefde en geduld kom je er wel.   

14 juni 2011

Divka is weer de beschermvrouwe van Daimy.Waar Divka is is Daimy.



                                                                                  kom maar bij je grote vriendin liggen hoor                               

12 juni 2011

Nog een paar uurtjes geslapen vanacht.
Bonny en Daimy hebben gezellig samen in de bench geslapen.Dicht tegen elkaar aan.
Vooral Daimy heeft het moeilijk.Ze is zo vreselijk bang.
Bonny wil het liefst heel dicht bij je zijn.Lekker op schoot en knuffelen.
Daimy laat zich nog niet pakken ze vertrouwd het voor geen meter.

Vanmorgen snel even een halsbandje genaaid voor Daimy.
Ze is zo paniekerig dat ik bang ben dat ze uit de halsband schiet.
Ik heb nu een halsbandje met een slipbandje genaaid zodat er niet uit kan komen.
Stel je voor dat ze ervan door gaat.
Moet er niet aan denken.
De spaanse schone wilden wel kijken hoe ik dat deed maar zijn ondertussen in slaap gevallen.

Daimy is een hondje wat niet veel vertrouwen in de mens heeft.Ze gaat stilletjes haar eigen gangetje en bekijkt alles eens van een afstandje.Ze zoekt steun bij Bonny.
Ze is moe.Het is een erg triest hondje.
Haar oogjes staan zo triest en ze begrijpt er niks van wat haar nu allemaal overkomt.
Mensen die lief voor je zijn, die je aaien.Een lekker zacht mandje om in te slapen.
Het is net of Daimy deze gewone dingen allemaal voor het eerst beleefd.

Met alle honden lekker even uitwaaien in het bos.
Bonny loopt lekker te snuffelen en houd ons goed in de gaten dus die mag los.
Daimy is nog veels te onzeker maar ook die krijgt belangstelling voor haar omgeving.
Goed zo Daimy dat is je eerste stapje op weg naar het vertrouwen in de mens.
Kijk maar goed wat de andere honden doen en probeer je te ontspannen
Ga genieten van je leventje.
Thuis zijn alle honden moe.
Kort nachtje natuurlijk en alles is weer even anders.
Dus hup lekker met z'n allen bij Divka in de mand.
Lekker veilig.

11 juni 2011

Daar rijden we weer van Dalfsen naar Rotterdam deze keer.Gelukkig Rotterdam want daar ben je veel eerder weg dan Amsterdam.

Maar wat viel dat tegen deze keer.Er waren een paar vliegtuigen vlak na elkaar geland en het was een drukte van jewelste op het vliegveld.Dat hebben we nog nooit meegemaakt.
Uiteindelijk na een uur gewacht te hebben kwamen de boxen eraan.
Spannend en direkt even kijken waar onze opvangertjes zitten.
Bonny zat in een box en Daimy in het tasje.
Die hadden we dus het eerst. Ze zat te trillen over haar hele lijfje bij Arend op de arm.
Wat is ze mager en wat is ze bang. Arm kleintje.
Dan is Bonny ook al uit de box. Vrolijk kwispelstaartend en alles eens goed bekijkend.
Wat een verschil in hondjes weer.
Bonny heeft in het asiel alleen maar aan een stukje touw gestaan en als ze zich vastgedraaid had moest ze wachten tot iemand het opmerkte en tijd had haar even los te maken.
Ze was zo blij met al die aandacht en vrijheid.